انديشيدن به نعمتهاي بهشت وعذاب جهنم ويادآوري مرگ

انديشيدن به نعمتهاي بهشت وعذاب جهنم ويادآوري مرگ

بهشت سرزمين خوشيها وراحتيها ورهايي از غم و اندوه، ومنزلگاه مؤمنان است، طبيعت نفس، باراحت طلبي وعدم كار وتلاش سرشته شده است مگر درجايي كه به پاداشي بزرگ چشم دوخته باشد كه در اين صورت تحمل مشكلات ومشقتها برايش آسان مي گردد.

كسي كه پاداشي درنظرش مجسم باشد مشقت كار برايش آسان مي گردد، او در حين تلاش وزحمت مي داند كه اگر دراين راه استقامت نورزد، بهشتي را از دست خواهد داد كه پهنايش همچون پهناي آسمان وزمين است. نفس نياز به چه چيزي دارد كه او را از زمين خاكي بلند نموده وبه عالم علوي برساند.

رسول الله صلي الله عليه وسلم براي تثبيت اصحابش بهشت را ياد آوري مي نمود در حديث صحيح آمده كه: رسول اللهصلي الله عليه وسلم بر ياسر وعمار وسميه گذشت و آنان را در عذاب و شكنجه ديد، رو به آنان نمود وفرمود:

((صبراً آل ياسر، صبرا آل ياسر، فإن موعدكم الجنة)).
((اي آل ياسر! (بررنج وعذاب دنيا) شكيبا باشيد ميعادگاه شما بهشت است)).

[مستدرک حاكم 3/383، اين حديث حسن وصحيح است، نگا: فقه السيرة تخريج علامه آلباني ص 103.]

همچنين رسول الله صلي الله عليه وسلم به انصار فرمودند:

((إنكم ستلقون بعدي أثرة، فاصبروا حتى تلقوني على الحوض)) (متفق عليه).
((پس از من شاهد تبعيضاتي خواهيد بود، در آن صورت صبر را پيشه كنيد تا اينكه برحوض كوثر با من ملاقات مي كنيد)).

همچنين انديشيدن در احوال هردو گروه (نيكوكار و بدكار) در قبر، حشر، حساب، ميزان، صراط وديگر منازل قيامت نيز بر صبر واستقامت مي افزايد.

ياد مرگ نيز مسلمان را از سقوط حفظ ميكند و او را از تعدي بر حدود الهي باز مي دارد، زيرا اگر او بداند كه مرگ از تسمه كفش او به وي نزديك است وشايد قيامت او بعد از لحظاتي برپا شود. چگونه نفس مي تواند او را فريب دهد؟ وچگونه او مي تواند بر انحراف خويش تمادي واصرار ورزد؟ بدين سبب است كه رسول الله صلي الله عليه وسلم پيروانش را اينگونه توصيه فرمودند:

«أكثروا من ذكر هادم اللذات».

((نابود كننده لذات (مرگ) را بسيار به ياد آوريد)).

[ترمذي، 2/50 وارواءالغليل 3/145.]