مطالعه ی داستانهاي پيامبران راهی برای پایداری وتقویت ایمان است

مطالعه ی داستانهاي پيامبران راهی برای پايداری وتقويت ايمان است
خداوند متعال مي فرمايد: ﴿وَكُلّاً نَقُصُّ عَلَيْكَ مِنْ أَنْبَاءِ الرُّسُلِ مَا نُثَبِّتُ بِهِ فُؤَادَكَ وَجَاءَكَ فِي هَذِهِ الْحَقُّ وَمَوْعِظَةٌ وَذِكْرَى لِلْمُؤْمِنِينَ﴾ (هود: 120).

((ويكايك از اخبار رسولان بر تو مي خوانيم، اخباري كه با آن دلت را استوار مي داريم و در اين (قرآن) حق وپندي وياد كردي براي مؤمنان، برايت آمده است)).

اين آيات براي سرگرمي بر حضرت پيامبر صلي الله عليه وسلم نازل نشده بلكه براي هدفي عظيم كه همان تثبيت قلب حضرت پيامبر صلي الله عليه وسلم ومؤمنان مي باشد، نازل شده است.

خداوند در داستان حضرت ابراهيم عليه السلام مي فرمايد: ﴿قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانْصُرُوا آلِهَتَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ فَاعِلِينَ * قُلْنَا يَا نَارُ كُونِي بَرْداً وَسَلاماً عَلَى إِبْرَاهِيمَ * وَأَرَادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِينَ﴾. (الأنبياء: 68-70).

((گفتند: او را بسوزانيد وخدايان خود را ياري كنيد، اگر كاري از شما ساخته است، گفتيم: اي آتش! بر ابراهيم سرد وسلامت باش، آنها مي خواستند ابراهيم را با اين نقشه نابود كنند، ولي ما آنها را زيانكارترين مردم قرار داديم)).

حضرت عبدالله بن عباس رضي الله عنهما مي فرمايد: آخرين سخن حضرت ابراهيم عليه السلام هنگاميكه در آتش انداخته شد، ((حسبي الله ونعم الوكيل)) بود. [فتح الباري 8/229]

آيا هنگاميكه با تدبر در اين آيات مي انديشي وبا تأمل اين داستان را مطالعه مي كني، معاني ثبات و استقامت در برابر طغيان وشكنجه وعذاب را احساس نمي كني؟

در آيات زير كه صحنه اي از داستان حضرت موسي عليه السلام را بيان مي كند، تدبر كن. ﴿فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَكُونَ * قَالَ كَلَّا إِنَّ مَعِيَ رَبِّي سَيَهْدِينِ﴾ (الشعراء: 61- 62).

((هنگاميكه دو گروه يكديگر را ديدند ياران موسي گفتند: بي گمان (آنان) به ما رسيدند (موسي) گفت: چنين نيست، البته پروردگارم با من است، به زودي مرا راه خواهد نمود)).

آيا با تدبر در اين داستان ودر نظر داشتن موقعيت حساس حضرت موسي عليه السلام در لحظه رسيدن ظالمان ودر ميان فريادهاي نااميد كننده قوم بني اسرائيل، برترين معاني وصورتهاي استقامت وايستادگي، در ذهن تداعي نمي شود؟

آبا با بررسي داستان ساحران فرعون، نمونه اي شگفت از گروهي كه پس از شناخت حق برآن استوار ماندند، صورتي عظيم از استقامت و ايستادگي در برابر تهديدات فرعون ظالم در قلب بوجود نمي آيد، آنگاه كه او مي گويد: ﴿قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَكُمْ إِنَّهُ لَكَبِيرُكُمُ الَّذِي عَلَّمَكُمُ السِّحْرَ فَلَأُقَطِّعَنَّ أَيْدِيَكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ مِنْ خِلافٍ وَلَأُصَلِّبَنَّكُمْ فِي جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَيُّنَا أَشَدُّ عَذَاباً وَأَبْقَى﴾ (طـه: 71)..

((آيا پيش از آن كه به شما اجازه دهم به او ايمان آورديد؟ مسلما او بزرگ شماست كه به شما سحر آموخته، به يقين دست وپاهاي شما را برخلاف همديگر قطع مي كنم وبر فراز شاخه هاي نخل به دار مي آويزم و خواهيد دانست كداميك از ما مجازاتش دردناكتر وپايدار تراست)).
آري، به استقامت وايستادگي گروهي از مؤمناني پي مي بريم كه اندك ترديدي به دل راه ندادند، آنگاه كه همه يك صدا بانگ برآوردند: ﴿قَالُوا لَنْ نُؤْثِرَكَ عَلَى مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالَّذِي فَطَرَنَا فَاقْضِ مَا أَنْتَ قَاضٍ إِنَّمَا تَقْضِي هَذِهِ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا﴾. (طـه: 72)..

((تو را بر دلايل روشني كه به ما رسيده است و(بر) كسي كه ما را آفريده است مقدم نخواهيم داشت، هر حكمي كه مي خواهي بكن تو تنها مي تواني در اين زندگي دنيا داوري كني)).

همچنين شايد بزرگترين درسي كه از داستان مؤمن در سوره يس ومؤمن آل فرعون واصحاب الاخدود وغيره مي گيريم، استقامت وايستادگي است.